Kaygı dolu bir zamandan geçiyoruz. Bugün, WEB DuBois'nın yakın zamanda okuduğum ama tam olarak anlayamadığım ve asla unutamadığım The Darkwater kitabındaki birkaç satır okumak istiyorum:

"Arkadaşım bana inançsızlıkla ve kıvrık bir dille bakıyor." Dubois, itiraf ettiğinde arkadaşının tepkisini yazıyor. "Burada her gün onursuzluk ve saygısızlık endişesiyle yaşıyorum." "Orada oturup bana her gün başına gelen şeyin bu olduğunu mu söylemek istiyorsun?" Kesinlikle hayır, alçak sesle cevap veriyorum, "O zaman sadece bunun ilerde olmasından mı korkuyorsun?" Korkuyorum! "Peki, neredeyse korkakça bir korkunun üzerine çıkacak cesaretin yok mu?" Korkaklığımın oldukça büyük olduğunu kabul ediyorum; ama korkunç olan şu ki, böyle şeyler oluyor! "Ama az önce dedin ki-" Oluyorlar. Her gün değil, kesinlikle değil. Ama şimdi ve sonra- şimdi nadiren, şimdi aniden; şimdi bir hafta sonra, şimdi korkunç dakikalar zincirinde; her yerde değil ama her yerde- Boston'da, Atlanta'da. İşin cehennemi bu. Hayatınızı, her zaman değil ama her zaman; her gün değil ama her hafta, her ay, her yıl gelen darbelerden (içgüdüsel olarak ve umutsuz cesaret desteklerine rağmen) çekinerek hakaretler ya da onlardan saklanacak yerler arayarak geçirdiğinizi düşünün. Belki de, korkak korkunuzu bastırıp "Ben kendimin efendisiyim ve olacağım" diye haykırdığınız gibi-" (Dubois, 1999: 223)

Yayınımızda ayrıca Kayseri'de yaşanan son olaylara eski programcımız Taha Elgazi ve ayrıca Yıldız Önen ile birlikte derin bir hassasiyetle açıklığa getiriyoruz.