In deze episode maak ik een nieuw begin. Ik ben namelijk op een punt gekomen waarop ik bepaalde bullsh*t niet meer kan slikken en rode vlaggen niet meer te negeren zijn. Laten we open kaart spelen. En ik deel de komende tijd wat ik leer op weg naar een solide basis om door te kunnen geven. Want eerlijk? Het is een beetje welletjes geweest… something’s gotta give.Support the showTranscriptieBon, kijk, Human Design kwam via ene Robert Alan Krakower in de wereld doorheen een ervaring dat we onmogelijk kunnen staven. Intussen reis ik al 6 jaar met Human Design, heb intensief geëxperimenteerd, diep gestudeerd (doe ik nog steeds) en dan kom ik op een punt dat ik ergens een lijn moet gaan trekken.Gek genoeg krijg ik hetzelfde te horen van heel wat mensen om me heen. Met daarbij de prangende vraag: wat kunnen we er nu écht mee?Huh? Hoe bedoel je? Je zit al zoveel jaar in het experiment en het is nog steeds niet duidelijk wat je ermee kan?Inderdaad. Dat is blijkbaar de conclusie.Ik hoorde het zelfs uit de mond van iemand die de eerste 7 jaar al door is zelfs.Niet echt bemoedigend, hé?Ik denk dat ik met mijn podcast dan ook een beetje een nieuwe weg moet inslaan.Want dat punt, waarop ik nu ben gekomen, gaat niet zomaar weg, blijkt. Ik kan het niet wegkrijgen met nog meer studie, experiment en tijd. Something’s gotta give…Duizenden dollarsHet feit is: ik heb letterlijk duizenden dollars gespendeerd om het systeem te leren begrijpen, interpreteren en toepassen. En het heeft me best wel wat gebracht, maar niet datgene waar ik van denk: ja, daar kan ik nu iets mee; dit zorgt ervoor dat ik die duizenden dollars kan terugverdienen en wat bovendien in de eerste plaats positief bijdraagt aan de wereld, aan mijn communities, een manier om dienstbaar te kunnen zijn met het systeem. Tenzij je de zoveelste reading aanbiedt die dan ergens weer wordt geparkeerd en eindeloos wacht op landing, om dan te beseffen dat het allemaal informatie is bovenop de stapels informatie die je allicht al had verzameld.Ik bedoel: wat draagt het nu echt bij?Wat draagt het nu echt bij om te weten of je een Projector bent of een Generator? Dat je kanaal 26-44 hebt of een actief brein met een receptieve mind? Wat draagt het nu echt bij om te weten dat je Cold Thirst digestion hebt en meer 1-lijnen dan 3-lijnen?Ik bedoel: ik kan hier eindeloos in detail gaan. En dat doe ik ook. Ik zit in twee analisten-trainingen en je wil niet weten hoe lang men op een chart kan blijven analyseren. Er komt geen einde aan. En dan komen die eindeloze verhalen over hoe die chart mogelijks in de praktijk tot leven komt.Maar wederom: wat draagt het nu echt bij?Wat kunnen we ermee dat ons écht concreet helpt in deze tijdsgeest, op dit moment in onze menselijke evolutie en jouw persoonlijke, unieke involutie als mens?En dan merk ik dat het bij vage antwoorden blijft.Dan merk ik dat er allerlei interpretaties zijn en mensen weer hervallen in analyse en vaktaal… en eerlijk? Als je dat test bij een gewone mens met een gewoon “probleem”, dan zijn ze je kwijt na 30 seconden van dat gewauwel.Als we het niet kunnen toepassen in het dagdagelijkse leven, wat moeten we er dan mee?De meeste mensen hebben immers niet het privilege om jaren te studeren en in een of andere mystieke ervaring te gaan.Een tool voor bewustzijnIkzelf vind het natuurlijk fantastisch: al dat studeren en beschouwen. Ik hou ervan. Maar ik moet tegelijk ook bekennen dat het “echte leven” zich vooral daarbuiten afspeelt. En er komt een moment waarop ik het ook een beetje moe word dat mensen alles maar proberen te verklaren aan de hand van Human Design.Ik schreef zelf al over het feit dat Human Design een tool voor bewustzijn is. En ik zag het mezelf meermaals schrijven en meermaals uitspreken, maar ik voelde zelf wel dat er nog iets wezenlijks ontbrak. Bewustzijn is een ding, maar waarom zou die zogezegde Voice zoiets meegeven in 1987 als het enige wat we ermee kunnen doen het leven observeren en analyseren is?En dan begin je te zoeken, hé. Dan ga je al die opleidingen volgen, waardoor je nog meer in de details gaat van het systeem, de diepere lagen, hoe alles met elkaar verbonden is. Maar duizenden dollars later blijkt dat je eigenlijk nog steeds geen stap dichter bent bij de essentie. Meestal raak ik er verder van af, merk ik op, en moet ik zelf terug de beweging proberen maken naar de essentie toe, alsof het hele onderwijs erin bestaat om je af te leiden van die essentie door steeds meer lagen en details toe te voegen.Van die hele analistentraining heb ik allicht nog maar één ding echt opgestoken en dat is hoe ik een geïsoleerd element uit de grafiek terug in context kan plaatsen van de gehele grafiek, van de gestalt. Moet ik 6 semesters volgen om alleen dat eruit te kunnen halen?InformatieverslavingEn ik zie om mij heen zoveel mensen “aangaan” op al die informatie en je ziet hun pupillen verwijden en hun hongerige blik gericht op het verlangen: geef me meer, ik wil meer, geef me...
