“Als versnelling het probleem is, dan zou resonantie wel eens de oplossing kunnen zijn”

Op deze manier drukt de Duitse filosoof en socioloog Hartmut Rosa uit, dat de moderne maatschappij vervreemding in de hand werkt door continue versnelling.

Wat zijn bij Rosa horizontale, verticale en diagonale resonantie?

Waarom is onbeschikbaarheid hiervoor noodzakelijk?

Op welke manier is resonantie de weg naar onthaasting?

Te gast: Peter Sas

De denker die centraal staat: Rosa

“Politiek heeft ten minste twee uitgangspunten van beslissende betekenis: het van de Griekse polis uitgaande concept van de staatspolitiek; en het Chinese tianxia-concept van een wereldpolitiek”

Op deze manier drukt de hedendaagse Chinese politiek-filosoof Zhao Tingyang uit dat in het Chinese denken boven de orde van staten nog een andere orde bestaat.

Hoe is “alles onder de hemel” volgens Zhao Tingyang een alternatief voor het westerse denken van binnen vs. buiten?

Waarom is het belangrijk om de aarde als subject zien?

En hoe is tianxia het antwoord op de uitdagingen waar we nu als mensheid voor staan?

Te gast is Haroon Sheikh

De denker die centraal staat: Zhao Tingyang

“Omdat de vormen van het menselijke gevoel veel meer overeenstemmen met muzikale vormen dan met de vormen van taal, kan de muziek de aard van de gevoelens onthullen met een gedetailleerdheid en een echtheid die de taal niet kan benaderen”

Op deze manier drukte de Amerikaanse filosoof Susanne Langer uit dat we het domein van de logica moeten oprekken.

Wat bedoelt Langer met “feeling” en waarom is het iets anders dan gevoel?
Waarom is muziek lange tijd met dedain bekeken, maar nu juist een voorbeeld voor andere kunstvormen?
En waarom is het feit dat wij symbolische wezen zijn, in onze tijd potentieel gevaarlijk?

Te gast is Marlies de Munck

De denker die centraal staat: Langer

“Foucaults commandosamenleving vol hospitalen, gestichten, gevangenissen, kazernes en fabrieken is niet meer de maatschappij van nu. We hebben inmiddels allang een samenleving van fitnessstudio’s, kantoortorens, banken, vliegvelden, shopping malls en laboratoria voor gentechnologie.”

Op deze manier drukt de Koreaans-Duitse filosoof Byung-Chul Han uit dat we vandaag de dag geen externe controle van een panopticum meer nodig hebben, omdat we die helemaal hebben geïncorporeerd.

Waarom laten we ons vrijwillig uitbuiten in wat Han “de vermoeide samenleving” noemt?

Zei Marx dat religie “opium van het volk” of “opium voor het volk” is, en waarom is dat verschil belangrijk?

En welke prijs zijn we bereid te betalen om van negativiteit tot positiviteit te komen?

Te gast is Floris Schleicher

De denker die centraal staat: Han

“Het doel van de wetten is niet om af te schaffen of te beperken, maar om vrijheid te behouden en te vergroten.”

Op deze manier drukte John Locke een van de basisbeginselen van zijn klassieke liberalisme uit.

Waarom is voor de samenleving die Locke voor ogen had, persoonlijke matiging onmisbaar?

Wat is de tragedie van het liberalisme?

En waarom is Locke in zekere zin een slachtoffer van zijn eigen succes?

Te gast is Bert van den Brink

De denker die centraal staat is Locke

“Tegenwoordig is alles middel geworden. Er is geen doel meer. Wij weten niet meer, waarheen wij op weg zijn. […] Zo is de mens, die oorspronkelijk het doel was van elk menselijk stelsel, in werkelijkheid volkomen geworden tot middel van juist die middelen, die hem moesten dienen: bijvoorbeeld de economie of de staat.”

Deze scherpe analyse van de tijd gaf Jacques Ellul al in 1948.

Waarom wordt Ellul “de man die alles al voorzien had” genoemd?

Hoe holt het technologisch-economische systeem onze vrijheid uit?

En waarom wantrouwde hij filosofen?

Te gast is Frank Mulder

De denker die centraal staat is Ellul

“Aangezien de ervaring ons toont dat zij die in een hemel en hel geloven tot elk soort misdaad in staat zijn, is het evident dat de neiging tot het kwade niet voortkomt uit onwetendheid van het bestaan van God en niet gecorrigeerd wordt door de kennis die men verwerft van een God die straft en beloont. [...] We hebben geen enkel recht om te beweren dat een atheïst noodzakelijk losbandiger moet leven dan een afgodendienaar.”

Op deze manier brak de 17e eeuwse filosoof Pierre Bayle een lans voor de atheïst.

Waarom ging Bayle nog veel verder in zijn tolerantie en godsdienstvrijheid dan zijn vooruitstrevende tijdgenoten als John Locke?

Hoe balanceert hij tussen scepsis en geloof?

En waarom gelooft hij dat juist absolutisme de juiste staatsvorm is voor tolerantie?

Te gast is Patrick Loobuyck

De denker die centraal staat: Bayle