Die Pad na die Recces Wanneer jy die naam "Recce" hoor, dink jy dadelik aan Suid-Afrika se elite-soldate. Maar min mense weet werklik wat dit gevat het om een te word. Sersant-Majoor SW Forie en Sersant-Majoor James lig vandag die sluier.

Die keuringsproses was berug - slegs 4 tot 6 uit elke 100 man het dit gemaak. Aanvanklik was dit 'n drie-week marteling waar kandidate 800 kilometer moes stap of hardloop - omtrent 42 kilometer per dag. Later het dit verander na 'n korter, maar dalk nog meer uitmergelende toets van vier-en-'n-half dae.

"Die sielkundige aspek was die belangrikste," vertel Forie. "Kandidate het 'n 24-uur rantsoen-pak gedra, maar as jy daaraan geraak het, was jy dadelik gediskwalifiseer. Net water was toegelaat. Geen slaap nie. Dit was 'n toets van wilskrag, nie spiere nie."

Die "Meellopers" - senior operateurs en sielkundiges - het elke kandidaat fyn dopgehou. Hulle het 14 verskillende eienskappe gesoek: spanwerk, leierskap, deursettingsvermoë, en die regte soort aggressie. Interessant genoeg was dit dikwels die kleiner, maer manne wat die beste gevaar het.

'n Ander Soort Leierskap Die Recces se benadering tot leierskap was revolusionêr vir daardie tyd. "Ons het nie geglo in die gewone weermag se rigiede hiërargie nie," verduidelik James. "By ons kon enige lid van die span 'n leier wees - offisier of nie."

Voor operasies het spanne vir maande geoefen. Elke man het presies geweet wat sy rol was. As dinge skeef loop, het die spanleier almal se insette gevra. "Dit was 'n broederskap van vertroue," sê Forie. "Jou span was jou familie."

Operasie Amazon: Die Nag wat Lobito Geskud Het Een van die mees dramatiese stories wat hulle deel, is van Operasie Amazon - 'n aanval op Lobito se hawekompleks in Angola. Die beplanning was perfek, die uitvoering foutloos.

Die span het maande in Durban geoefen - strand-landings, stedelike oorlogvoering, spesiale wapenhantering. Hulle is met C-130 vliegtuie na die teiken gebied, toe oorgeskakel na Israeli Strike Crafts. Om radar te flous, het hulle stadig beweeg, die skepe ver uitmekaar om soos vissersbote te lyk.

In die donker nag het hulle met Zodiac-bote die hawe binnegesluip. Drie-en-twintig massiewe brandstoftenks, 'n sementfabriek, en LPG-fasiliteite was die teikens. Wagte is stilgemaak. Motors en motorfietse het verbygery, 'n partytjie was aan die gang op 'n nabye woonstelblok se balkon. Maar niemand het die Recces gewaar nie.

Toe die span veilig weg was, het die myne ontplof. Die naghemel het opgelig soos daglig. 'n Russiese skip in die hawe het gesink. Die brandstofvoorraad na Suid-Angola was lamgelê.

Die Menslike Kant Maar selfs die gehardste soldate het 'n sagte kant. James vertel van sy besluit om te bedank - die lang tye weg van sy familie het swaar geword. Kommandant Andre Besbuier het sy bedankingsbrief voor hom opgeskeur en die volgende dag 'n alternatief aangebied: 'n pos by Doppies-basis waar hy nader aan sy gesin kon wees.

"Dit wys jou die Recces was meer as net 'n eenheid," sê James. "Ons het omgegee vir mekaar. Ons het verstaan dat elke operateur 'n mens was met 'n familie, met 'n hart."

Nalatenskap Die Recces se verhaal is een van buitengewone dapperheid, slim beplanning, en onbreekbare broederskap. Hulle het bewys dat ware krag nie net in spiere lê nie, maar in die verstand en die gees. En miskien belangriker - hulle het gewys dat selfs die gehardste vegters ook mans met harte kan wees.