فکر می کردیم سوریا پناهگاهش رقص است.

او را با واسطه شناختیم از طریق یک دوست عزیز. سوریا آمد و در کمال تعجب گفت پناهگاه فرعی اش رقص است او در واقع سالهاست به خود واقعی اش پناه برده. اپیزود او یکی از جذاب ترین و شجاعانه ترین اپیزودهای پناهگاه از آب درامد. این چند خط را او، طبق روال اپیزودهای پناهگاه، او برایتان نوشته است.

" من سوریا پرابا، ۴۲ ساله متولد تهران هستم

سالها جستجو و کند و کاو کردم تا فهمیدم

من دارایی هایم نیستم، من موقعیتهای اجتماعی ام نیستم، من روابطم نیستم؛

بلکه حضوری هستم که فقط با اتصال به درون می توانم به آن نزدیک و با آن یکی شوم.

پناهگاه من درونم هست.

از راههای مختلف, به ویژه مراقبه و سکوت برای اتصال به درونم استفاده می کنم.

گفتگو با شیرین و پیمان عزیز، تجربه ای متفاوت و مثل یک جلسه تراپی سنگین و پاکسازی عمیق بود.

من سعی کردم عمیق ترین احساساتم را بدون سانسور با شما به اشتراک بگذارم.

پیشاپیش از اینکه مرا می شنوید ممنونم و کلی هیجان زده هستم.

در نور و آگاهی الهی باشید"

عوامل این اپیزود:

میهمان برنامه‌ : سوریا

روانشناس برنامه: سمانه جهانبخش

کاری از: شیرین صمدی و پیمان حقانی

تدوين : مرجان طبسی

گرافیست : شهرام ملک زاده

تهیه کننده: پیمان حقانی

اگر خواستید از پادکست ما حمایت مالی کنید لینک حامی باش در دسترس است. از آن بهتر و مهم تر این است که ما را به گوش دوستانی که دوستشان دارید برسانید. شادی و به زیستی شما آٰرزوی تیم ماست.

رامین صدیقی بنيان گذار و مدیر عامل نشر موسیقی هرمس و تهیه کننده موسیقی است. او برای تهیه آلبوم به تماشای آب‌های سپید اثر حسین علیزاده و ژیوان گاسپاریان کاندیدای جایزه گرمی بوده است. او علاوه بر موسیقی، بازیگری را نیز در فیلمهای زیادی تجربه کرده است، فیملهایی مثلِ جهان با من برقص ،‌ملخ ،‌ روی خط صفر‌،‌ سکوت.

در اپیزود پنجم رامین درباره پناهگاهش موسیقی برایمان گفته،‌ از قصه زندگی اش و پناه بردنش به موسیقی که بسیار شنیدنی است.

این چند خط را رامین برایمان نوشته‌:

“ موسیقی باید اول در ذهن اطراق کند تا بتوانیم به آن پناه ببریم. صاحبخانه پناه‌گاه خود ما هستیم. با موسیقی به خودم پناه می‌برم. تجربه شیرینی که در باره‌اش با شیرین و پيمان به گفت و گو نشستم. “

عوامل این اپیزود:

میهمان برنامه‌ : رامین صدیقی

روانشناس برنامه: سمانه جهانبخش

کاری از: شیرین صمدی و پیمان حقانی

تدوين : مهرنوش وصالی

گرافیست : شهرام ملک زاده

تهیه کننده: پیمان حقانی

باور کنید، همه چیز زیر سراین خانم و آقا بود ( شیرین و ‌پیمان). من رفته بودم در مورد موسیقی صحبت

کنم، اما حرف به تنهایی و پناهگاه تنهایی رسید و این شد که گفتگوی سه نفری ما در مورد تنهایی گل انداخت. تنهایی (به نظر من) یعنی وجود حق انتخاب، ابتکار عمل و تصمیم گیری در تمام لحظات زندگی درعین حضور در کنار دیگران. یعنی اینکه مثلا، در کنار همدیگر و با همدیگر شام بپزیم اما انتخاب آنچه با رژیم و سلیقه ی غذایی من مناسب است، اینکه با چه سرعتی غذای ام را بخورم، اینکه مسوولیت جویدن و هضم آن غذا با من است، به من مربوط می شود. مخلص کلام اینکه: پناه بر تنهایی برای من به این معناست که تو در حالی که در جمع نزدیکان (خانواده، دوستان، همکاران و غیره ..) حضور داری و با آنها در تعامل هستی، تنهایی! این تو هستی که باید امتحان ریاضی ات را بدهی، این تو هستی که باید در جلسه ی کنکور شرکت کنی. این تویی که نقش آفرین نهایی زندگی ات هستی. پس در میان جمع باش، از آنها بیاموز، به یاری و مهربانی شان امیدوار باش، اما فرمان زندگی صرفا و صرفا در دستان تو است. فهم اینکه تو نهایتا تنها هستی به معنای اولین قدم های پذیرش یا عدم پذیرش مسوولیت و تعهد به آن است. من تنها هستم، پس هستم!

عوامل این اپیزود:‌

میهمان:‌ حسین نورشرق

کاری از: شیرین صمدی و پیمان حقانی

تدوین:‌مهرنوش وصالی

گرافیست : شهرام ملک زاده

تهیه کننده: پیمان حقانی